در زمان شاه طهماسب صفوی شاعری به نام حیدر کولوخ زندگی میکرد که شخصی عامی (بی سواد) بود اما شعر نیکو میسرود و از این بابت مایه تعجب همگان بود .

از او پرسیدند تو با این بی سوادی چگونه شعر میگویی؟؟؟

و او در پاسخ بلافاصله گفت :

چنان طوطی صفت حیران / آن آیینه رویم

که میگویم سخن / اما نمیدانم چه میگویم ؟